ქაცვის კენკროვან ნაყოფს დიდი ხანია იცნობენ. გარდა იმისა, რომ მისგან ძალზე სასარგებლო საშუალება მზადდება. ქაცვი მდიდარია C, B1, B2, B6, P ვიტამინებით, ნიკოტინისა და ფოლიუმის მჟავებით, კაროტინით, კალიუმით, კალციუმითა და სხვა მიკროელემენტებით, უჯერი ცხიმოვანი და ორგანული მჟავებით, ფლავინოიდებით.

ქაცვის ზეთის მომზადება ოჯახის პირობებში:

1. ქაცვის ნაყოფიდან გამოწურავენ წვენს და აცივებენ ცივ ადგილას. გაცივებისას ზეთი ამოდის ზედაპირზე და ხდიან. ასეთი მეთოდით მიღებული ზეთი ითვლება შედარებით მაღალი ხარისხის ზეთად.
   
   
2. წვენის გამოწურვისას დარჩენილ გამონაწურ ნარჩენებს დამატებით დააქუცმაცებენ, დაასხამენ მზესუმზირის ზეთს, აჩერებენ 2 კვირით და გამოწურავენ დაპრესვის მეთოდით. ასეთი ზეთი შედარებით ღია ფერისაა და დაბალი ხარისხისაა.
   
   
3. წვენის გამოწურვის შემდეგ, გამონაწურ ნარჩენებს ახმობენ. შემდეგ აქუცმაცებენ საფქვავით, ასხამენ ზეითუნის ზეთს, აჩერებენ 2-3 კვირით, შემდეგ გამოწურავენ და ინახავენ ბნელ ადგილას მუქ ქილებში.
   

• იღებენ 1-1,5 ჩაის კოვზს 2-3-ჯერ დღეში 1 თვე და დამატებით კიდევ 2-3 კვირის განმავლობაში.
  
  
• ქაცვის ზეთს ხმარობენ კანის დასხივებით მიღებული დაზიანებისა და საყლაპავის დროს.
  
  
• კუჭის წყლულის მკურნალობის დროს იღებენ 1 სუფრის კოვზს 2-3-ჯერ დღეში ჭამამდე 30 წთ-ით ადრე. მკურნალობის კურსი 1 თვე.
  
  
• საშვილოსნოს ყელის ეროზიის მკურნალობის დროს იყენებენ ამ ზეთში დასველებულ ბამბის ტამპონებს (5-10 მლ ტამპონზე). ტამპონებს იცვლიან ყოველდღიურად. კოლიტის დროს, მკურნალობის კურსი შეიცავს 10-15 პროცედურას. საშვილოსნოს ყელის ეროზიის დროს - 10-12 პროცედურას. აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება მკურნალობის განმეორება 1-1,5 თვის შემდეგ.
  
  
• ქაცვის ზეთი გამოიყენება ასევე, დამწვრობის, ტროფიკული წყლულებისა და კანის დაავადებების დროს. წარმატებით გამოიყენება კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის დროს, ანუსის ნაპრალებისა და შიდა ჰემოროის (ბუასილი) დროს.