დღეს ჩვენი რედაქცია გეტყვით, თუ რომელი ლოცვა უნდა გაიმეოროთ ყოველ ოთხშაბათს.
ლოცვა წმინდა ღვთისმშობლისადმი
ადამიანმა, რომელიც ცდილობს, თავისი სიტყვებით ილოცოს, იცის, რამდენად რთულია, გამოხატო ლოცვაში ყველაფერი ის, რაც სულში დაგიგროვდა. ქრისტიანებს, განსაკუთრებით კი დამწყებებს, ლოცვითი შრომა რომ გაუმარტივდეთ, ეკლესიას შედგენილი აქვს ყოველდღიური დილისა და საღამოს წესები, აგრეთვე, ძლიერი ლოცვები კვირის დღეების მიხედვით. დღეს ჩვენ ოთხშაბათის ლოცვას გთავაზობთ.
-"შეიწყნარე აწ დიდებულო, დედოფალო ჩემო სახიერო, გლახაკი ვედრება ჩემი, უღირსისა პირისაგან შენდა შეწირული, ვითარცა ყოვლისა მეცნიერმან, და უფროსღა ჩემისა უძლურებისამან! მე უკვე შენ მიერ ვიცან გზა ჭეშმარიტებისა, შენ მიერ აღმოვიწოდე ადგილთაგან სასიკვდინეთა, რომლისათვის საქმენი ჩემნი, და მოძრაობანი ღამისანი და დღისანი, საქმითნი და სიტყვითნი, მეცნიერებით და უმეცრებითნი, შენ უწყნი და მეცნიერ ხარ, და შენ შუამდგომელად ქრისტეს მიმართ ჭეშმარიტისა ღვთისა მომიგიე! შენ შემიწყალე მე, შენ შემეწიე მე, შენ იყავ თანა-მოქმედ ჩემდა ყოველსა შინა საქმესა კეთილსა, ნებისაებრ ძისა შენისა და ღვთისა ჩემისა!
შენ უწყი ზესთა სახიერო დედოფალო, რამეთუ სიჩჩოთგან ფრჩხილთა ჩემთათ და დედობრივთა წიაღთათ შენდა შევვარდი, და შენ შეგევედრე, დაღაცათუ ბოროტად დავიცევ თავი ჩემი, გარნა არა ვუწყი სხვა შესავედრებელი, ანუ მწე, გინა ხელის-აღმპყრობელი, და ღვთისა მიმართ შუამდგომელი. გარნა შენ დედოფალო ჩემო, ყოველთავე საქმეთა ჩემთა შენ მიგითხრობ, და შენ აღხოცენ ყოველნი ცოდვანი ჩემნი. შენ უწყი დედოფალო ჩემო ღვთისმშობელო, რამეთუ მფრინველი ვარ უცხო, და არა მაქუს ადგილი სადა თავი მივიდრიკო, გარნა შენდამი დედისა ქრისტეს ღვთისა ჩემისა, შენ ხარ შემწე ჩემი დედოფალო, შენ ხარ მსხნელი ჩემი, შენ ხარ მფარველი ჩემი, შენ ჩემი ღვთისა მიმართ თავსმდები, შენ მამა ჩემი, შენ ჩემი წინამძღვარი, შენ ჩემი მოგზაური, შენდამი დამიძს ყოველი სასოება ჩემი!
შენ იცი უღონოება ჩემი, რამეთუ არავინ მაქვს გარნა შენ, და შენგან შობილი ქრისტე. ამისთვის ნუ მომიძაგებ, და ნუ განმირისხდები მე სახიერო, ნუცა ჰსძლევს სიმრავლე ბოროტთა ჩემთა შენსა სახიერებასა, გაქვს უფსკრული მოწყალებისა, ვითარცა ზესთა მოწყალისა ღვთისა დედასა, მხოლოდ ინებე და მე ვჰსცხოვნდე, ვერავინ წინა აღგიდგების შენ, რამეთუ დედა ხარ, რომელმან ყოველივე შექმნა ღვთისა ჩემისა იესოსი! ვიცი, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, და არა ვარ ღირს აღხილვად და ხილვად სიმაღლესა ცისასა, სიმრავლისაგან ცოდვათა ჩემთასა, არამედ შენ თუ მოიხილავ ჩემ ზედა, არა ვინ არს დამაყენებელ! შემეწიე მე წმიდაო დედოფალო ჩემო, შემეწიე მე, და ნუ შემერაცხების მე ესე ცოდვად, დედოფალო ჩემო ღვთისმშობელო, არამედ უფროსღა მომეც მე წყარო ცრემლთა, მომეც მე სულთქმა და შემუსრვა გულისა, რათა ვჰსტიროდე უბადრუკთა საქმეთა ჩემთა!
რამეთუ მე ვარ დედოფალო ღვთისმშობელო, უფსკრული ცოდვათა, მე ვარ, რომელმან ყოველთა ზესთა ბუნებათა ვიუსჯულოე წინაშე ძისა შენისა და ღვთისა. ვიცი დედოფალო, რამეთუ უსიტყველ ვარ, და უღირს ყოვლისა კაცთმოყვარებისა, და ღირს ყოვლისა ტანჯვისა, და არა მაქვს სიტყვა სიტყვისა მიცემად, ამისთვისცა მოწყალებისა მიმართ ძისა და ღვთისა შენისა მოვივლტი, და სახიერისა მეუფისა და შემოქმედისა ჩემისა, შენ მიძღოდე მე და მმართებდე, და განმჰსწავლე მე ღვთისმშობელო. უსასყიდლოდ ვეძიებ შენგან მდიდართა წყალობათა, შემიწყალე მე ვითარცა გნებავს, და ვითარცა ჰბრძანებ, ნუ განმაგდებ პირისა შენისაგან, და ნუ განმაშორებ საფარველსა შენსა, ნუ უცხო მყოფ შენისა მოწყალებისაგან, შემიწყალე მე უცხო, შემიწყალე მე მოსავი შენი, შემიწყალე მე, რომელსა ყოველი სასოება ჩემი დამიძს შემდამი, და მასწავე მე ძლიერება შენი ღვთისმშობელო. და რამეთუ უკეთუ მაცხოვნო ცოდვილი, დიდ არს წყალობა შენი, დიდ მოწყალება შენი, დიდ ძვირ-უხსენებლობა და სულგრძელება!
და რამეთუ უკეთუ ღირსსა შეეწიო და შეიწყალო, ესე არა არს საკვირველ, არამედ უფროსღა მე შემეწიე, არამედ მე შემიწყალე! მომეც ხელი შეწევნისა, რომელი ქვემდებარე ვარ, მე უდებსა, მე დახსნილსა, მე უმადლოსა და უგულისხმოსა, ფიცხელსა და უნანელსა, და ყოვლითა ძვირითა საქმითა და სიტყვითა შეგინებულითა აღსავსესა, და წესითაცა უცხოსა ყოვლისა კეთილის მოქმედებისაგან! ჰე, დედოფალო ჩემო ღვთისმშობელო, მოწყალე იქმენ ჩემ ზედა უღონოსა, უცხოსა და საწყალობელსა, და ჰყავ ჩემ ზედა მდიდრად წყალობა შენი, რა ცხონებულმან ვაქო შენგან შობილი ჭეშმარიტი ქრისტე ღმერთი ჩემი, და გადიდო შენ ჩემი მაცხოვარი, ჩემი ნუგეშინისმცემელი, ჩემი ხელის-აღმპყრობელი, და ჩემი მცველი! შემეწიე მე წმიდაო დედოფალო, შემეწიე მე და ღირს-მყავ მე ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა ჩემისათა, რათა ვჰყო ნება ძისა შენისა და ღვთისა ჩემისა, და რათა ვჰმსახურო მას ვითარცა ჯერ არს! და ესრეთ აღვესრულო, დედოფალო ჩემო ღვთისმშობელო, და წმიდათა ანგელოსთა მიერ ძღომილ ვიქმნე მისისა მის წმიდისა და ნათლით შემოსილისა საყოფელისა მიმართ, რამეთუ მისა ჰშვენის, ყოველი დიდება, პატივი და თაყვანისცემა, საუკუნეთა უკუნისამდე. ამინ."
ეს ლოცვა მართლაც სასწაულებს ახდენს სიცოცხლეში, განსაკუთრებით, თუ მას ყოველ ოთხშაბათს იკითხავთ, 2 თვის მანძილზე მაინც. მთავარია, გახსოვდეთ ის, რომ ღვთისმშობელს გულწრფელად და სუფთა გულით უნდა მიმართოთ.
